OORLOG My Love

Zo wit heb ik nog geen mens

gezien en van marmerblank weet ik

het is koud en beeldschoon

begrijp ik beter dan ooit waarom blanken

onophoudelijk grijpen naar wereldmacht

zij stoken elkaar op en 

verzamelen hun manschappen

als brandhout

alles wat teder is vat vlam en

sterft ook

onze aarde gloeit gestaag tot het kookt en

zomerzon aanhoudt tot ijs

geen vluchthaven meer is maar magma

ik compleet verrijkt met melanine sta in de hitte

moedernaakt te staren naar een regenboog

ik vind jou als licht

voor mijn donkere gedachten.

ASTRID H. ROEMER