Wie dood is verjaart
niet meer
wie dood is en begraven leeft onder
onze voeten in de grond
en onder ons soms
is het de vrouw die heeft gedragen mij en jou
en heeft gebaard ieder apart
haar voetsporen wissen valt samen met wat
rest voor jou en mij aan verjaardagen
en vergeten is de pijn van ons begin
vergeven zijn misverstanden alles
alles verdwijnt op den duur
zonder iets te hebben
nagelaten iets wat
tastbaar blijft als haar gelaat.
ASTRID H ROEMER
