uit de bundel AFNEMEND 21 liefdesgedichten Astrid H. Roemer 2012





VII.MOEDERBEELDEN


3.                        Mam! Wie is het toch die
                           nog spijt krijgt van de afstand
                           tussen jou en mij
                           nu ons beider lijf afneemt
                           in mogelijkheden en
                           de tijd
                           krimpt tot een stollende ruimte
                           welke ons samen
                           voegt en jou en mij
                           onherroepelijk doodt.

                           Ik...ahr2019

uit de bundel AFNEMEND 21 liefdesgedichten Astrid H. Roemer 2012



VII. MOEDERGEDICHTEN

2. ik schrik hoe
    van ver in verse sneeuw
    een gestalte opdoemt
    ver als een god
    fors als een krijgsheer
    streng als een schaapsherder
    stabiel als een ervaren vorst

    zoals zij de blik op scherp zet
    de schouders nog meer recht
    de lippen naar glimlach trekt
    deze noorderling kijkt om zich heen
    ziet me staren
    wendt zich niet af

    haastig maak ik mij uit de voeten
    zoals vriendinnetjes vroeger deden
    zodra ze jou zagen
    verschijnen stamelend: kijk, je moeder!

    Hoe heb ik onbevreesd jouw
    kind kunnen zijn?

ahr2019

De decemberdagen zonder mijn in juli 2019 overleden moeder zijn stil omdat ook haar stem nergens te horen is. TIJD heb ik nodig om te accepteren dat zij en ik nooit meer zullen spreken met elkaar. Beeldmateriaal dat haar toont TEDER en bij de tijd helpt mij begrijpen hoe de jaren van ouderdom langzaam maar beslist onze moeder van 95 verzwakten maar niet beroofden van haar schoonheid. KERSTNACHT. Ik hoor bazuinmuziek. Ontroering overvalt mij. Voor het eerst zit mama niet in de nachtmis. Ik had erbij willen zijn voor haar. Stond gekleed te kijken naar de nachthemel. Ik herinner mij haar stem: MAAR JIJ GAAT TOCH WEL NAAR DE NACHTMIS ASTRID. Elk jaar haar dringende en soms dreigende verzoek per telefoon. Besloot weer bij mijn eigen gevoelens te blijven. MISSCHIEN VOLGEND JAAR MAM. Ik kan geen verontschuldiging bedenken noch uitspreken. Zij is onverwacht gestorven en luistert niet meer naar haar eigen kerstkind. MAMA RUST ZACHT IN MIJN DANKBAARHEID MIJN LIEFDE MIJN VERDRIET...en ook al hoor je het niet: ZALIG KERSTFEEST & EEN GOED JAAR daar waar je als stoffelijk overschot rust en daar waar ik je niet meer kan horen zingen ...STILLE NACHT...ahr