AMAZONEVREEMDELINGEN
Zij zijn echt niet onder
ons de auteurs van mijn tijd en ik
ik vrees het ergste
hoe overleef ik nog 20 jaar als soort
anderen weten niet hoe
onze kuststad een nieuw ritme vond en
zingt met andere woorden dan die ooit werden verworpen
wij sloegen de taalschat om ons heen als een mantel die
warmte gaf en aanzien waar het koud
was overzee en vreemd.
Ik wil verzamelen wat zij die dood zijn articuleerden
en alles stilletjes transformeren tot geboorteplaats
geen eiland
geen kustvlakte maar
hooggebergte
geen landgenoot wil er wonen helaas
geeft te veel overzicht en inzicht en vrees.
Verslingerd geraakt aan een oorsprong die wij zoeken en maar niet vinden
hebben zij afstand genomen van mij en ons gehaat om de brokstukken
die auteurs van mijn tijd hebben gemaakt om vaderland en
moedertaal te verheffen tot een toekomst
die telt.
Wij hebben ons niet overgeleverd aan toekomstdromen
wij hebben als drenkelingen en
tegen de stroom in iets duidelijk gemaakt
iets van bestaan
waar geen bestaansgrond is.
Amazonevreemdelingen zijn wij gebleven
en voortdurend op de vlucht.
Ik weet niet waar ik mijn weerwoord kan
uitspreken
ongestraft en onbevreesd. Ik weet niet eens waar
bloedverwanten wachten en waken als een klont aarde krioelend van leven.
Sterf ik dan is een soort verdwenen.
ASTRID H ROEMER
