vrijdag 8 juli 2022

mijn getijdenlief
zij trekt voorbij als een zomer die duurt
en duurt
ik ben van de tropen en weet niet 
hoe lente opdoemt en schuift 
naar herfst
ik voel de dagen zwaarder wegen en wacht
op het licht van haar
vlagen stormwind duwen mij omver
zoals gisteren aan de waterkant
ik overdacht 
hoe verder met elkaar
nooit wordt het mooier voor mij en dat ik
voel hoe het ijs mij dwingt om hand
schoenen te dragen en een schaatsmuts
van wol.
het is bijna winter. ik zie het aan mijn spiegelbeeld. en elk uur vergeet ik eventjes 
hoe ik dagelijks verlang naar haar stem
hoe ze kijkt en hoe sappig haar buik. zij komt van noord-amerika. ik
ben van het amazonekustland. het is stil in mij
zonder haar. 
ik huil niet als ik vol zit. is meer iets voor regenwolken. heb ik van mijn moeder
geleerd.
astrid h. roemer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten