maandag 9 november 2020

       KLOKTIJD

in moeders schoenen


VAAK TE SNEL WAKKER OP ONGEWENST

UUR. DIEP IN DE NACHT GEEN MENS

OM AAN TE SPREKEN DAN

EEN DROOMBEELD.

       EEN DOCHTER DIE LEERT ZWEMMEN IN DIEP

       WATER EN ZIJ HAPT NAAR LUCHT.

       ZEEBLAUW LICHT op DE TELEFOON EN HET DUURT

       LANG NOG TOT DE OCHTEND.

LIGGEN EN STAREN EN WACHTEN.

NIEMAND HOORT JE KREUNEN NIEMAND LUISTERT

NAAR JOUW VREES.

       JE KIEST HAAR NUMMER.

       ZIJ MOET JOU AANHOREN.

NOOIT NEEMT ZIJ OP IN BED. MET DE OCEAAN 

ERTUSSEN IS HET TE VROEG.

ALTIJD IS HET TE LAAT.

ahr

                     

       EEUWIGHEID


KAN JE NIET LOPEN MEER. IK BRENG

EEN ROLSTOEL MEE. GLOEDNIEUW.

DONKERBLAUW. GOUDKLEURIG MISSCHIEN.

       IK DUW JE LANGS DE SCHAPPEN VAN SUPERMARTEN. EN STA STIL

       BIJ ETALAGES VAN MODE ZAKEN. WIJ HEBBEN DE TIJD.

       DEZE LUNCHROOM KEN JE. DE BEDIENING KENT JOU.

       NEEM GERUST NOG EEN DRANK. MOEDER DENK NIET AAN URINEREN. ENZO. JE glimlacht. 

JIJ ZET JOUW zonnebril EVEN AF. Jij  ZIET JOUW GELAAT SCHITTEREN IN MIJN  ontspiegelende GLAZEN. DE TROPENZON. WAT IS PARAMARIBO ZONDER JOU. DENK IK. deze stad IS LIEVER MET JOU. MOEDER KNIKT. EN MET JOU. VOORAL MET JOU. ik knik.

       LACHEN. ZITTEN. STAREN EN WACHTEN. MET DE OCEAAN 

       ERTUSSEN IS HET ALTIJD TE VROEG. ALTIJD TE LAAT GEWEEST.



ASTRIDHROEMER

Geen opmerkingen:

Een reactie posten