HERFSTWIND

wat ik zo teder bemin
van de wind is dat hij altijd een reden
vindt langs mijn hoofd heen mijn hart in te dringen
koud is hij niet warm voornaam nimmer arm hij voedt zich in
betere kringen.

laatst rook hij naar rouw naar
lavendel naar blauw naar zonlicht naar zoet en
naar vroeger maar gisterennacht drong hij als storm door mijn
kop met de klank van jouw stem
lieve moeder.

ik houd van de wind
omdat hij mij vindt daar waar niemand
mij aan durft te spreken. het strand. het station. met wat
koters rondom.
hij weet mij naar huis te bewegen.

astrid h roemer